بنام خدا
کاربرد گوناگون عدل در قرآن
برخى عدل را مقابل ظلم دانسته و به معناى احقاق حق و اخراج حق از باطل گفتهاند. (1) در قرآن لفظ عدل با کاربردهاى گوناگون به کار رفته است: او عدل ذلک صیاماً؛ (2) یا برابر آن روزه بگیرد. و در جاى دیگر: و لن تستطیعوا ان تعدلوا بین النساء و لو حرصتم؛(3) هر چند بکوشید هرگز نتوانید در میان زنان به عدالت رفتار کنید. که مراد از آن عدالت در محبّت و علاقه قلبى است، در آیهاى نیز قرآن مىفرماید: «و لایقبل منها شفاعة ولایؤخذ منها عدل؛ (4) شفاعتى از کسى پذیرفته نگردد و از کسى عوضى نستانند.» یعنى برابر گناه چیزى از شخصى گرفته نمىشود یا: «و ان تعدل کلّ عدلٍ لایؤخذمنها؛(5) و اگر براى رهایى خویش هرگونه فدیه دهند پذیرفته نخواهد شد.» در این آیه به معناى برابرى آمده است: «ثمّ الّذین کفروا بربّهم یعدلون؛(6) با این همه کافران با پروردگار خویش، دیگرى را برابر مىدانند». اما در آیه: «و ممّن خلقنا امّة یهدون بالحق و به یعدلون؛(7) از مخلوقین ما عدهاى هستند که به حق راه مىنمایند و به عدالت رفتار مىکنند.» کاربرد دیگرى دارد،
نظیر: «و من قوم موسى امة یهدون بالحق و به یعدلون؛(8) گروهى از قوم موسى هستند که مردم را به سوى حق هدایت مىکنند و به عدالت رفتار مىنمایند.» و بدین معناست که آنان در حالى که خود بر حق هستند اهل هدایت و عدالتند، البته در روایات منقول از اهل بیت(ع) منظور از یهدون بالحق و یا یهدون الناس بالحق ائمه هدى مىباشند. (9)
پی نوشتها:
1. فرهنگ معارف اسلامى، دکتر سید جعفر سجادى، ص 1244.
2. سوره مائده، آیه 95.
3. سوره نساء، آیه 129.
4. سوره بقره، آیه 48.
5. سوره انعام، آیه 70.
6. همان، آیه 1.
7. سوره اعراف، آیه 181.
8. همان، آیه 159.
9. قاموس قرآن، سید على اکبر قدسى، ج 4، ص 302 - 301.
منبع:غلامرضا گلی زواره