بنام خدا

چرا حضرت محمد(ص) مى خواهد از امت گنهکار خود در روز قیامت شفاعت کند ، در حالى که آن حضرت رسالت خود را به انجام رساند و هر کس گوش شنوا مى داشت و عمل مى کرد ، هرگز گمراه نمى شد؟

 قرآن کریم مى فرماید : «یَـأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ ; (مائده ، 35) اى افراد با ایمان ! از مخالفت خداوند بپرهیزید و وسیله اى که شما را به رضاى حق برساند بطلبید»...
از طرفى پیامبر(ص) «رحمة للعالمین » است و هرگز نمى خواهد کسى عذاب شود و نیز او مظهر رحمانیت و رحیمیت خداوند است ; بنابراین باید به اذن خدا و بر اساس رحم و مهربانى بندگان خدا را نجات دهد .
حقیقت شفاعت اولیاى خدا براى گنهکاران این است که چون آنان عزیز خدا هستند ، براساس قرب و موقعیتى که در پیشگاه خداوند دارند ، مى توانند براى گنهکاران وساطت کنند و از خداوند بزرگ بخواهند که از تقصیر و گناه آنان درگذرد ; البته شفاعت کردن و پذیرفته شدن شفاعت آنان در گرو شرایطى است که به شخص گنهکار و نیز به مورد شفاعت «گناه » مربوط است ; به عبارت دیگر ، شفاعت همان کمک کردن اولیاى خدا با اذن خدا به افرادى است که در عین گنهکار بودن ، پیوند ایمانى خود را با خداوند و پیوند معنوى خویش را با اولیاى خدا قطع نکرده باشند . عمل کردن پیامبر اکرم (ص)به رسالت خود و آشنا نمودن مردم با معارف دینى هیچ گاه بدان معنا نیست که مردم وقتى با پیامبر اکرم (ص) و احکامى که مردم را بدان رهنمون مى کند ، آشنا شوند دیگر گناه نکنند و شیطان و هوا و هوس با آن ها کارى نداشته باشد .•

بنام آنکه جان را فکرت آموخت

 شفاعت در قیامت بر اساس شرایط ویژه اى و استحقاق و لیاقت افراد انجام مى گیرد و هر کس آن شرایط را داشت، شفاعت شامل حال او مى شود، وگرنه این صورت شفاعت شامل حال او نمى شود. از شرایط شفاعت ایمان، محبت اهل بیت، رضایت خداوند متعال و... مى باشد! چنان که قرآن کریم مى فرماید: «ولا یَشفَعونَ اِلاّ لِمَنِ ارتَضى» (انبیاء،28) کسى مورد شفاعت قرار مى گیرد که مقام ارتضاء ]خشنودى خداوند[ را داشته باشد.» و در جایى دیگر مى فرماید: «آن ها ]عهد شکنان و مجرمان[ هرگز مالک شفاعت نیستند، مگر کسى که نزد خداوند رحمان، عهد و پیمانى دارد.» (مریم،87)

 شفاعت اساساً تفضل خداوند مهربان نسبت به بندگانش است، در شفاعت پایمال شدن حق کسى در کار نیست تا نتیجه آن ظلم باشد و اگر شفاعت شامل حال کسى که شرایط لازم را ندارد نشود بى عدالتى نیست، بلکه تفضّل و عنایت خداوند شامل حال او نشده است; به عنوان مثال در مورد فقدان شرایط اگر در اداره اى بر اساس شرایط و ضوابطى گزینش و استخدام دارند، و عده اى که شرایط لازم را دارند پذیرفته شوند و عده اى هم که شرایط لازم را ندارند، پذیرفته نشوند، عاقلان هرگز تصور بى عدالتى را در این باره نمى کنند، چون آن هایى که پذیرفته نشده اند، در واقع شرایط لازم را نداشته اند.•شفاعت باعث تجّرى بر گناه نمى شود، چون حریم شکنى آگاهانه و جرأت پیدا کردن بر معصیت از امورى است که ممکن است باعث از بین بردن شایستگى فرد براى مشمول شفاعت شدن شده، بلکه شفاعت از یأس از رحمت خدا جلوگیرى مى کند. و در صورت نبودن آن، فرد گنهکار گناه را با جرأت و وسعت بیش ترى انجام مى دهد چون همه راه هاى سعادت را در مقابل خود بسته مى بیند..

بنام آنکه جان را فکرت آموخت

چرا در این دنیا بعضی غرق در نعمت و بعضی دیگر در مشکلات غرق هستند ؟چرا همه به طور مساوی از نعمت های خداوند سهم نمی برند؟این عدالت است؟
سوال بالا را یکی از بازدید کنندگان محترم وبلاگ مطرح نمود ه وجوابشو از بنده خواست.چون احساس کردم که این سوالی باشه که در ذهن خیلی از ماها نقش بسته باشه لذا بهتر دیدم تا جوابشو بعنوان یک پست مستقل براتون بزارم
تفاوت بهره مندی انسانها از امکانات ونعمات الهی در بیشتر موارد می شود، گفت که: نتیجه کار وتلاش خود انسانهاست و با جرأت باید گفت که : قانون آفرینش بر این امر مهمّ  بنا نهاده شده  که هرکسی به اندازه تلاش وکوشش خود بهره مند گردد .پس یقینا کسی که با تنبلی (دور از جون شما) خو گرفته باشد وبدنبال کسب روزی حلال نرود نمی تواند مانند دیگران از نعمتهای دنیوی بهره گیرد وکسی که کار وتلاش بیشتری کند بهره بیشتری نصیب او می گردد.پس سبب بهره مند ی از نعمتهای دنیوی بشر ،خود شخص است .

البته ، برخی از تفاوتها هم، طبیعی ولازمه آفرینش بشر است ،یعنی هر قدر که اصول عدالت در جامعه بشری رعایت گردد ، بازهم همه انسانها از لحاظ استعداد و هوش و... یکسان نیستند..
اجازه بده تا در اینجا جمله ای زیبا از استاد مطهری نقل کنم:{معنای عدالت این نیست که همه مردم از هر نظر در یک حدّ ویک مرتبه ویک اندازه ای باشند .جامعه خود به خود مقامات ودر جاتی دارد و در این جهت مثل یک پیکر است (همین حالا  اگر یک نگاهی به بد نمان بکنیم تمام أجزاء بدن از نوک انگشتان گرفته تا موی سر با هم تفاوت دارند  امّا همه اینها جمع شده ودر قالب یک مجموعه ای فعالیت می کنند) خوب،وقتی که یک جامعه مقامات ودرجاتی دارد ،باید هم تقسیم بندی ودر جه بندی شود.وبهترین راه برای این امر،آزاد گذاشتن افراد وزمینه ایجاد یک مسابقه را فراهم کردن است .همین که پای مسابقه به میان آمد ،خود به خود به موجب اینکه استعداد ها در همه یکسان نیست وبه خاطر اینکه مقدار تلاشها نیز یکسان نمی باشد ،اختلاف وتفاوت به میان آمده و یکی جلو می افتد ویکی هم عقب می ماند}(1)
اینرا هم فراموش نکن که:ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » پرسمان قرآن ( پنج شنبه 85/12/17 :: ساعت 7:12 عصر )

بنام  او که هستی بخش تمام ممکنات است

بعد از پیروزی انقلاب ،مسئله مراجعت رهبر در راس همه مسائل قرار گرفت و اولین خواست اجتماعات و تظاهرات عظیم گردید. مسجد دانشگاه تهران به مرکز ثقل این تقاضا تبدیل شد . تحصن علما، روحانیون و مدرسین حوزه ها در دانشگاه تهران ، مبارزه را شدیدتر کرد . ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » پرسمان قرآن ( دوشنبه 85/11/16 :: ساعت 11:54 صبح )

بنام خدا

صحیفه سجادیه، یکى از نمادهاى عرفانى و زاییده اندیشه‏هاى معرفت‏شناسانه امام سجاد(ع) است که به عنوان زبور آل محمد(ص) شناخته شدهاست، و با مطالعه‏آن، مى‏توان به عظمت ‏بى‏کران پرستش آگاهانه آن بزرگوارآگاه گردید.
توجه عمیق به بینوایان امام سجاد(ع) به تأمین معاش زندگى افراد بى‏بضاعت ومستمند ، توجه عمیق و اقدام همه جانبه داشت ،ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » پرسمان قرآن ( جمعه 85/11/13 :: ساعت 7:13 صبح )

بنام خدا

زندگی نامه حضرت آیت الله معرفت

تولد و دوران‌ کودکی‌:
آیة‌الله‌ معرفت‌ در سال‌ 1309 هجری‌ شمسی‌ در کربلا در میان‌ خانواده‌ای‌ روحانی‌ و دوستدار قرآن‌ و عترت‌ به‌ دنیا آمد. پدرش‌ مرحوم‌ شیخ‌ علی‌ معرفت‌ از روحانیان‌ با فضیلت‌ بود که‌ از پانزده‌ سالگی‌ ساکن‌ کربلا شده‌ بود. خاندان‌ آیة‌الله‌ معرفت‌ همه‌ اهل‌ علم‌ و تقوا بودند و در این‌ راستا سابقه‌ای‌ 300 ساله‌ داشتند و همگی‌ فرزندان‌ مرحوم‌ شیخ‌ عبدالعالی‌ میسی‌، صاحب‌ رسالة‌ میسیّه‌ بودند که‌ از قریة‌ میس‌ جبل‌ عامل‌ به‌ اصفهان‌ هجرت‌ می‌کند و جد بزرگ‌ آیة‌الله‌ معرفت‌ با اهل‌ و عیالش‌ به‌ کربلا می‌رود و در آنجا زندگی‌ می‌کند. ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » پرسمان قرآن ( جمعه 85/10/29 :: ساعت 11:18 عصر )

بنام خدا

الحمد لله الّذی جعلنا من المتمسِّکین بولایة امیر المؤمنین علی بن ابی طالب(ع)

ابو بکربن ابی قحافه
« مرا به خود واگذارید و از من دست بکشید من بهترین شما نیستم در حالی که علی میان شماست».
( أقیلونی لست به خیر منکم و علی فیکم )

در جای دیگر می گوید: «  نزدیکرین مردم به خدا ، و بهترین فرداز نظر منزلت و بالاترین کس خدمت فداکاری و مجاهدت است».

ابن ابی الحدید از دانشمندان بزرگ سنی :
« این علی عالم برین و جهان ملکوت ، همان تربت پاکی است که جثه مقدس تو را در برگرفته است ، اگر آثار حدوث در وجود تو آشکار نگشته بود ،
می گفتم: تو بخشنده روان کالبدها و گیرنده جان جاندارانی! اگر عوامل مرگ طبیعی در وجود تو اثر نگذاشته بود ، می گفتم: تو روزی ده همگانی! تویی که کم و زیاد ، هر گونه بخواهی می بخشی» ادامه مطلب