بنام خدا

کاربرد گوناگون عدل در قرآن‏
برخى عدل را مقابل ظلم دانسته و به معناى احقاق حق و اخراج حق از باطل گفته‏اند. (1) در قرآن لفظ عدل با کاربردهاى گوناگون به کار رفته است: او عدل ذلک صیاماً؛ (2) یا برابر آن روزه بگیرد. و در جاى دیگر: و لن تستطیعوا ان تعدلوا بین النساء و لو حرصتم؛(3) هر چند بکوشید هرگز نتوانید در میان زنان به عدالت رفتار کنید. که مراد از آن عدالت در محبّت و علاقه قلبى است، در آیه‏اى نیز قرآن مى‏فرماید: «و لایقبل منها شفاعة ولایؤخذ منها عدل؛ (4) شفاعتى از کسى پذیرفته نگردد و از کسى عوضى نستانند.» یعنى برابر گناه چیزى از شخصى گرفته نمى‏شود یا: «و ان تعدل کلّ عدلٍ لایؤخذمنها؛(5) و اگر براى رهایى خویش هرگونه فدیه دهند پذیرفته نخواهد شد.» در این آیه به معناى برابرى آمده است: «ثمّ الّذین کفروا بربّهم یعدلون؛(6) با این همه کافران با پروردگار خویش، دیگرى را برابر مى‏دانند». اما در آیه: «و ممّن خلقنا امّة یهدون بالحق و به یعدلون؛(7) از مخلوقین ما عده‏اى هستند که به حق راه مى‏نمایند و به عدالت رفتار مى‏کنند.» کاربرد دیگرى دارد،
نظیر: «و من قوم موسى امة یهدون بالحق و به یعدلون؛(8) گروهى از قوم موسى هستند که مردم را به سوى حق هدایت مى‏کنند و به عدالت رفتار مى‏نمایند.» و بدین معناست که آنان در حالى که خود بر حق هستند اهل هدایت و عدالتند، البته در روایات منقول از اهل بیت(ع) منظور از یهدون بالحق و یا یهدون الناس بالحق ائمه هدى مى‏باشند. (9)

پی نوشتها:
1. فرهنگ معارف اسلامى، دکتر سید جعفر سجادى، ص 1244.
2. سوره مائده، آیه 95.
3. سوره نساء، آیه 129.
4. سوره بقره، آیه 48.
5. سوره انعام، آیه 70.
6. همان، آیه 1.
7. سوره اعراف، آیه 181.
8. همان، آیه 159.
9. قاموس قرآن، سید على اکبر قدسى، ج 4، ص 302 - 301.

منبع:غلامرضا گلی زواره

بنام خدا

رابطه عصمت  وعدالت خداوند::

رابطه عصمت و عدل الهى از دو جهت قابل بررسى است:
الف ـ آیا عدل الهى اقتضا مى کند، در هر زمان انسان هاى معصوم وجود داشته باشند و نبود آنان، ظلم محسوب شود؟ ب ـ آیا موهبت عصمت به برخى از انسان، با عدالت الهى سازگار است؟
پاسخ پرسش اول مثبت است. اگر خداوند انسان ها را بیافریند، در حالى که مى داند، آنان نیاز به راه نما دارند، آن هم راه نمایى عالم و معصوم، تا آنان را هدایت کنند، ولى در میان آنان، راه نمایان معصوم قرار ندهد، به انسان ها ظلم کرده است.. «وَ مَا اللَّهُ یُرِیدُ ظُـلْمًا لِّلْعِبَادِ ;(غافر،31) خدا بر بندگان خود ستم نمى خواهد.»
«وَ مَا کُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولاً ;(اسراء،15) ما تا پیامبرى برنینگیزیم، به عذاب نمى پردازیم.»
پس علاوه بر این که حکمت و هادى بودن خداوند اقتضا مى کند، هادیان معصومى در میان انسان ها باشند، عدالت الهى نیز چنین اقتضایى را دارد.ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » پرسمان قرآن ( جمعه 85/9/24 :: ساعت 10:43 عصر )

بنام خدا 

سلام دوستان

مساله عدل الهى یکى از اصول بسیار مهم اعتقادى و کلامى است.
عدل نیز, همانند توحید, بیانگر یکى از اوصاف الهى است, ولى به دلیل اهمیت و صف ناپذیر آن, جایگاه ویژه اى در مباحث اعتقادى و کلامى یافته است.
این اهمیت تا آنجا ست که  از عدل به عنوان یکى از اصول پنج گانه دین یا مذهب و در کنار اصولى, مانند نبوت و معاد, یاد مى شود.
بى تردید, این جایگاه رفیع معلول عواملى چند است که در این میان, دو عامل نقشى اساسى تر دارند:ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » پرسمان قرآن ( یکشنبه 85/9/19 :: ساعت 7:41 عصر )

بنام خدا

ادامه بحث :

( میخوای مطلب دستت بیاد پس برو پست قبلی رو بخوان)

علت اهمیت پیدا کردن بحث «عدل الهى » در میان مسلمانان ، حوادث تاریخى ، مسائل سیاسى و.. . بود ، از جمله :

از تاریخ برمى آید که بحث هاى کلامى از نیمه قرن اول هجرى آغاز شد و در میان این مباحث ظاهراً از همه قدیمى تر ، بحث جبر و اختیار است ، این مسأله در درجه اول یک مسأله انسانى است و در درجه دوم یک مسأله الهى و یا طبیعى .